Biuro Podatkowe 

K. Skierska

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 1 marca 2001 r. w sprawie konsultantów krajowych i wojewódzkich. (Dz. U. z dnia 19 marca 2001 r.) Na podstawie art. 66a ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 45) zarządza się, co następuje: § 1.  Rozporządzenie określa:   1)   tryb powoływania konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,   2)   szczegółowe zadania i uprawnienia konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,   3)   sposób finansowania zadań konsultantów krajowych i konsultantów wojewódzkich,   4)   zakres współpracy pomiędzy konsultantami krajowymi i konsultantami wojewódzkimi i organami, które utworzyły zakłady opieki zdrowotnej,   5)   zakres współpracy pomiędzy konsultantem krajowym i konsultantem wojewódzkim. § 2.  1. Minister właściwy do spraw zdrowia, w celu powołania konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, zwanego dalej "konsultantem krajowym", występuje do stowarzyszeń zrzeszających specjalistów w danej dziedzinie medycyny lub farmacji, a w razie ich braku, w zakresie dziedziny pokrewnej, oraz do naczelnej rady właściwego samorządu zawodowego o przedstawienie, w terminie 30 dni, opinii o kandydacie, z zastrzeżeniem ust. 6. 2. Kandydat na konsultanta krajowego powinien swoim podpisem potwierdzić zgodę na kandydowanie. 3. Kandydat na konsultanta krajowego powinien mieć tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny...